کد مطلب:95307 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:179

امیرالمؤمنین در كلمات خود نكته ای را یاد می كند كه آن را «سكر نعمت» یعنی مستی ناشی از رفاه می نامد كه به دنبال خود «بلای انتقام» را می آورد.

در خطبه 151 می فرماید:

«ثم انكم معشر العرب اغراض بلایا قد اقتربت، فاتقوا سكرات النعمة و احذروا بوائق النقمة».

شما مردم عرب هدف مصائبی هستید كه نزدیك است. همانا از «مستی های نعمت» بترسید و از بلای انتقام بهراسید.

آنگاه علی علیه السلام شرح مفصلی درباره عواقب متسلسل و متداوم این ناهنجاریها ذكر می كند. در خطبه 185 آینده وخیمی را برای

[صفحه 274]

مسلمین پیشگویی می كند، می فرماید:

«ذاك حیث تسكرون من غیر شراب بل من النعمة و النعیم».

آن در هنگامی است كه شما مست می گردید، اما 261 نه از باده، بلكه از نعمت و رفاه.

آری، سرازیر شدن نعمتهای بی حساب به سوی جهان اسلام و تقسیم غیر عادلانه ثروت و تبعیضهای ناروا، جامعه اسلامی را دچار بیماری مزمن «دنیازدگی» و «رفاه زدگی» كرد.

علی علیه السلام با این جریان كه خطر عظیمی برای جهان اسلام بود و دنباله اش كشیده شد، مبارزه می كرد و كسانی را كه موجب پیدایش این درد مزمن شدند انتقاد می كرد. خودش در زندگی شخصی و فردی، درست در جهت ضد آن زندگی ها عمل می كرد؛ هنگامی هم كه به خلافت رسید، در صدر برنامه اش مبارزه با همین وضع بود.

صفحه 274.